شیمی دان های دانشگاه Rice روش تازه ای برای بسته بندی کردن و منسجم کردن بسیاری از ذرات رادیو اکتیو داخل تیوب های کربنی در اندازه های DNA ،یافته اند. روشی که هدف گیری تومورهای پراکنده را از قبیل سلول های سرطانی سرطان خون را نوید می دهد.

FDA ، برای درمان سرطان بوسیلۀ ذرات آلفا را مجوز صادر نکرده است. درمان های تایید شده مثل ذرات بتا ، برای درمان سرطان هایی که در آنها یک سلول دچار ناهنجاری سرطانی شده ، مناسب نیستند. چون در صورت استفاده از ذرات بتا به هزاران ذرۀ بتا برای از بین بردن یک سلول سرطانی لازم است. بوسیلۀ کنتراست ، هر سلول سرطانی را تنها با یک عدد ذرۀ آلفا روی هستۀ سلول می توان از بین برد.

برای مطالعات بیشتر می توانید به ژورنال Small  مراجعه کنید.

در دانشگاه های Rice و University of Washington یک روش توسعه یافته و آزمایش شده برای بکارگیری اتم های استاتین (At) داخل مقطع کوچکی از نانو تیوب کربنی ، مورد مطالعه قرار گرفته است. چون استاتین در طبیعت کمیاب است _کمتر از یک قاشق چایخوری در پوستۀ زمین_ پس این محققان برای تولید این عنصر از سیکلوترون دانشگاه واشینگتن (UW) بهره گرفته اند.

استاتین مانند رادیوم و اورانیوم ، منتشر کنندۀ آلفاست. همانگونه که احتمالا می دانید ذرات آلفا دارای دو پروتون و دو نوترون هستند که ذرات سنگینی هستند و 4000 بار سنگین تر از الکترون هایی هستند که بوسیلۀ روشهای دیگر درمانی در اثر واپاشی منتشر می شوند. جرم بیشتر می تواند صدمۀ بیشتری به سلول سرطانی وارد کند.

سرعت ذرات رادیو اکتیو نیز در مصارف درمانی مهم است . ذرات بتا خیلی سریع نشر پیدا می کنند که بدلیل اندازۀ بسیار کوچک آنهاست که قدرت نفوذ آنها را بالا می برد. در درمان سرطان بوسیله مثلا ذرات بتا ، می توان آنها را در خارج از بدن بیمار تولید کرد و آرا به تومور هدایت کرد. ذرات آلفا چون بسیار سنگین تر هستند، آهسته تر حرکت می کنند و در نتیجه قدرت نفوذ کمتری دارند. آنها را می توان بوسیله اجسام بسیار نازک مثل یک برگ دستمال کاغذی متوقف کرد.

سختی در توسعۀ استفاده از آلفا برای درمان سرطان به سختی رساندن سریع و مستقیم آنها به بخش سرطانی باز می گردد.

در کارهای اولیه ، این محققان روشهای چسباندن آنتی بادی ها به کربن های کروی ، مثل نانو تیوب ها را توسعه دادند. آنتی بادی ها ، پروتئین هایی هستند که بوسیلۀ گلبول های سفید خون تولید می شوند. هر آنتی بادی یک نوع پادگن (Antigen) را مشخص و تبیین می کند، پزشکان هم  یک نوع آنتی بادی مخصوص سرطان را برای کشتن سلول های سرطانی ، تعیین کرده اند.

در نتایج مقدماتی درمان سرطانهای تک سلولی از چسباندن آنتی بادی های مخصوص سرطان به نانو تیوب های با پایۀ استاتین استفاده شده است.

یک عامل پیچیده کننده در درمان های با پایۀ استاتین نیمه عمر حدود 7.5 ساعت آن است. در واپاشی رادیو اکتیو ، دورۀ نیمه عمر بر زمان لازم برای از بین رفتن نیمی از ذرات بنیادی ماده دلالت می کند.

بخاطر نیمه عمر کوتاه استاتین ، درمان در زمان لازم خود می تواند انجام شود قبل از آنکه فایدۀ خود را از دست بدهند.