یک فیزیسیست

زین دو هزاران من و ما ای عجبا، من چه منم!

گوش بنه عربده را، دست منه بر دهنم

چون که من از دست شدم، در ره من شیشه منه

ور بنهی، پا بنهم، هرچه بیابم شکنم

زانکه دلم هر نفسی دنگ خیال تو بود

گر طربی، در طربم؛ گر حزنی، در حزنم

...

"حضرت مولانا"

1-3ملاحظات کلینیکی

در سال 1951 ،Sweet برای اولین بار پیشنهاد داد که NCT ممکن است برای درمان تومورهای مغزی ،بویژه، درمان "گلیوبلاستوما مولتی فورم" (glioblastoma multiforme (GBM)) که یک تومور مقاوم نسبت به انواع تومورهای مغزی دیگر است ، مناسب باشد. شکل زیر نمای شماتیک روش NCT برای درمان تومورهای مغزی را نشان می دهد.

یک باریکه نوترون نیمه حرارتی به سمت سر بیمار تابانده می شود. در هنگام عبور از بافت مغز ، نوترون ها انرژی خود را بوسیله برخورد الاستیک، رفته رفته از دست می دهند( پروسه ای که حرارتی کردن نام دارد) تا به نوترون های حرارتی تبدیل شوند. نوترون های حرارتی تشکیل شده، توسط هستۀ 10B گیر انداخته می شود و به 11B تبدیل می شود که هسته این اتم به مدت خیلی کوتاهی در حالت برانگیخته می ماند (~10^-12S). سپس 11B شکافته شده و به 7Li و ذره آلفا تبدیل می شود و در 94% موارد اشعه گاما نیز منتشر می کند. سلول های سرطانی به خاطر افت انرژی ذرات آلفا و لیتیوم در آن ، می میرند.

یک تحقیق آزمایشگاهی در باره NCT در آزمایشگاه ملی Brookhaven ، در سال های 1951 و 1952 همچنین راکتور تحقیقاتی انستیتو تکنولوژی ماساچوست MITR-I در سال 1961 و 1962 از نوترون حرارتی و تترا بورید سدیم (Na2B4O7*10H2O) به عنوان ماده گیر انداز استفاده کردند.

متاسفانه این آزمایش ها نتوانست کارایی و مزیت این روش درمانی را اثبات کند. بعدا مشخص شد عدم موفقیت آنان دو دلیل عمده داشته است:

1) نوترون های حرارتی در اثر عبور از بافت انرژی و شدت شان کاهش می یابد که ناشی از جذب و پراکندگی در بافت است. و عمق مناسب برای درمان NCT به 3 تا 4 سانتی متر محدود می شد. این بدان معنی است که تنها تومورهای سطحی قابل درمان بوسیله این روش بودند.

2) ترکیبات بورون داری که استفاده شده بود به طور آزادانه پخش شده بودند و مواد کم وزنی بودند که به نقاط مورد نظر در تومور نمی توانستند برسند. در نقاطی که خونرسانی بالایی وجود داشت ، بافت های مجاور دوز تابشی زیادی دریافت می کردند.

تحقیقات انجام گرفته در ژاپن توسط هاتاناکا و همکاران بسیار دلگرم کننده بود.که برای درمان تومور گلیوما صورت گرفت. NCT برای درمان ملانوما (Melanoma) در سطح ملی و بین المللی مورد توجه قرار گرفت.

تاریخ NCT به به طور غیر قابل انکار به GBM پیوند دارد. GBM یک نوع سرطان گلیا (glial) ، که محافظ بافت های سیستم اعصاب مرکزی است (CNS)، می باشد. سلول های گلیا ، محیط را به صورت شیمیایی و فیزیکی مهیا می کنند، که از نورون ها محافظت می کنند. پنجاه درصد سلول های CNS سلول های گلیا هستند. برخلاف نورون ها ، سلول های گلیال دائما چرخه تولد ، تفکیک و فراوری (میتوزیس) سلول  را طی می کنند. همین تفاوت باعث افزایش ابتلا به سرطان در گلیا را افزایش داده است.

به صورت ماکروسکوپی ، در GBM ، نشانه آناپلاسیا (افزایش تعداد سلول های ابتدایی و اولیه که باعث افزایش حجم می شود) بارز است که یکنواختی رنگ بافت نرمال مغز جای خود را به تکه های و دانه دانه های خاکستری رنگ بافت تومور می دهد که دچار مرگ یا ادم شده اند. شکل زیر اسکن CT (سی تی اسکن) یک بیمار مبتلا به غده گلیایی را نشان می دهد.