یک فیزیسیست

اواسط تعطیلات عید بود که پس از مسافرت، به تهران باز می گشتم. یک صحنه جالب توجه ام را جلب کرد که البته چندان نادر هم نیست. و آن هم قرار دادن کلاه نیروی انتظامی یا نظامی در پشت شیشه عقب است. یعنی راننده به زبان بی زبانی به پلیس های راهنمایی و رانندگی می گوید:" همکاریم، هوایمان را داشته باشید". متاسفانه این افراد در پیکره نیروهای نظامی و انتظامی، وجهه و نام این نیروهای زحمت کش را زیر سوال می برند. این فرد که در ایست بازرسی نیز جلوتر از اتومبیل بنده بود، با دیدن کلاه او توسط مامور پلیس ایست بازرسی از وی مدارک خواسته شد تا شاید تصور نکند که با یک کلاه می توان سر همه را کلاه گذاشت. هرچند یک بازرسی عادی بود و اتمام یافت، ولی  شاید بی کلاه این بازرسی جزئی هم صورت نمی گرفت.

این فرد کلاهی را مقایسه کنید با مامور راهنمایی و رانندگی با شخصیتی که در ایام نوروز به هنگام جریمه بنده می گفت چون نوروز است حداقل مقدار را می نوسیم، و جریمه 20 هزار تومانی را به 4000 تقلیل داد.

این هم عکسی از جاده برهان (ما بین بوکان و مهاباد) در نوروز 88 :

 یکی از دوستانم دانشجوی دکتری زبان انگلیسی است. دارالترجمه دارد. 4 روز فرصت داشتم. باید مدارکم ترجمه می شد. شانس من هم که دو عدد تعطیلی در این هفته واقع شده بود.تایید ترجمه مدارک سه مرحله دارد: 1- تایید توسط خود دارالترجمه 2-تایید توسط وزارت دادگستری 3-تایید توسط وزارت خارجه.

به دلیل کمی وقت مجبور بودم تایید وزارت خارجه را سانسور کنم. شنبه مدارک را تحویل دادم. باید تا چهارشنبه ساعت 2 آماده می شد. سه شنبه تعطیل بود. از آنطرف هم برخی مدارک تحصیلی می خواستم ، که پنج شنبه هفته قبل درخواست داده بودم با هزار بدبختی و از این اتاق معاون به آن اتاق دیگر رفتن و منت کشی این منشی و آن منشی، مدارک را ظهر دو شنبه گرفتم. در مدت این دو هفته چقدر مرخصی ساعتی و روزانه گرفتم. عصر ، مدارک تحصیلی ام را دادم دارالترجمه تا حداقل با مهر دارالترجمه آن را ببرم. در یکی از مدارک تحصیلی پرتو پزشکی را چنین ترجمه کرده بود: Medical Ray و در دیگری ترجمه کرده بود: Medical Radial و "کارشناسی ارشد" را چنین ترجمه کرده بود: Senior Expert .

وقت حساب کتاب رسید منشی که احساس ریاست می کرد گفت 103 هزار تومان می شود. گفتم دوست آقای دکترم، تخفیف بدهید. خانم منشی هم با لحنی متکبرانه گفت نمی شود اصرار نکنید.  جالب اینجا بود که هیچکدام از مدارک به وزارت خارجه برده نشده بود و برخی از آنها هم به وزارت دادگستری هم برده نشده بود ولی قیمت کل پروسه را از من اخذ می کرد و ادعای تخفیف داده شدن هم داشت! خلاصه...  در نهایت لطف کرد و 3000 تخفیف داد و تا آنجا که خودم را می شناسم ، می دانم که گدا نیستم. در نتیجه 3000 را به آبدارچی آنجا دادم و بیرون آمدم. برای تشکر بیشتر به دوستم زنگ زدم و دوباره از او تشکر کردم به دلیل زحماتی که شخص او (نه منشی) برایم کشیده بود.

مدارک را به سفارت بردم و متوجه شده که اصلا نیازی به ترجمه نیست و مدارک باید فارسی باشد. و از زندگی لذت بردم.