پارسال اردیبهشت ماه برای شرکت در کنفرانس بهینه سازی در رادیوتراپی می خواستم شرکت کنم که پروازم به مشهد کنسل شد. بعد از 6 ساعت انتظار. هیچ دلجویی، هیچ، پذیرایی و هیچ پرواز جایگزینی (طبق آیین نامه هواپیمایی کشوری) انجام نشد

بعد از 12 ساعت توانستم پرواز دیگری را شخصا خریداری کنم. و از لحاظ حیثیتی و مالی خیلی متضرر شدم. 3 تا سخنرانی را هم از دست دادم.

امروز تصمیم گرفتم آخرین نامه ام را به سازمان هواپیمایی کشوری بنویسم:

 

 

بسمه تعالی

 

سازمان هواپیمایی کشوری،

با تحیت

 

پیرو نامه های قبلی اینجانب به سازمان هواپیمایی کشوری، حراست فرودگاه مهرآباد و مدیرعامل شرکت ایران ایر تور در اردیبهشت ماه سال گذشته راجع به مواردی که "حقوق پایه" مسافران می باشد (که درنامۀ پیوست به آن ها اشاره شده است) و متعاقب آن، پاسخ های صوری، اتوماتیک و نمایشی مسئول سابق و فعلی روابط عمومی ایران‌ایر‌تور و حراست آن شرکت به اینجانب که عایدی جز اتلاف ده‌ها دقیقه وقت گرانبهای اینجانب را در پی نداشته است، ضمن ابراز تاسف عمیق خود از وضعیت اسفبار بروکراسی و "مجبور انگاری" مسافران توسط مسئولان شرکت های هواپیمایی، اعتراض خود را در این نامه به پایان می رسانم. این پایان نه از جهت رسیدن به حق خود و یا احساس محقّ نبودن، بلکه به خاطر مطمئن شدن از بی فایده بودن استیفای حق از ارگان‌هایی است که از اساس نه برمبنای شایسته سالاری و تخصص بلکه بر اساس روابط های شخصی بنا شده اند.

مدتی پس از نامه نگاری های فوق الذکر، چندین بار از سوی حراست ایران‌ایرتور با بنده تماس گرفته شد و در نهایت وعده دو پرواز رایگان به اینجانب داده شد. متعاقباً در اسفند ماه سال گذشته، برای دریافت دو پرواز رایگان وعده داده شده با این شرکت تماس گرفتم که کلاً منکر چنین موضوعی شدند.

وقتی جناب وزیر برای کشته شدگان سوانح مرتبط با زیرمجموعۀ ایشان به جای همدردی و پیگیری موضوع، صحبت از بیمه مسافران متوفی می کند، لذا پیگیری کنسلِ شدن پرواز و کنسل شدن سخنرانی های اینجانب، از کارمندان جزء زیر مجموعه جناب وزیر امری مضحک است.

مطمئنم که پرسنل خدوم شرکت های هواپیمایی تصور می‌کنند طبق آیین نامه های داخلی، صِرف دادن کیک و نوشابه به مسافرانی که دچار سانحه کنسلی پرواز شده اند سنگ تمام برای آنان است (هرچند همین پذیرایی شاهانه  نیز برای ما اتفاق نیفتاد) و می دانم که از قوانین IATA و قوانین داخلی و بین‌المللی اطلاعی ندارند ولی جهت اطلاع این عزیزان عرض می کنم که:

1. قانون مسئولیت مدنی صراحتاً در ماده ۱ خود پیش بینی کرده است: �هرکس بدون مجوز قانونی عمداً یا در نتیجه بی احتیاطی به جان یا سلامتی یا مال یا آزادی یا حیثیت… یا به هر حق دیگر… لطمه‌ای وارد نماید که موجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خود می‌باشد.� به علاوه از نظر فقهی قاعده �لاضرر و لاضرار فی الاسلام� اجازه نمی‌دهد هیچ زیانی بدون جبران بماند.

2.  در بند�ب� ماده ۸ پروتکل گوآتمالا در مورد تأخیر پرواز شصت و دو هزار و پانصد فرانک فرانسه خسارت باید به مسافر پرداخت شود.

ایران در سال ۱۳۵۴ به موجب قانون اجازه الحاق دولت ایران به… پروتکل ۱۹۷۱ گوآتمالا این پروتکل را به عنوان قانون داخلی تصویب کرده است.

این نامه را نه از جهت استیفای حقوق حقه اینجانب که با تاخیر 12 ساعته پرواز و عدم دارا بودن حداقل درک از سوی مدیر عامل ایران‌ایر‌تور مواجه گردیده ام نگارش نموده ام، بلکه تنها امیدوارم که عدم پرداخت هزینه خسارت اینجانب منجر به افزایش مانده حساب 4.5 میلیون تومانی آن بزرگوار و افزایش انباشت بخش "مزایا"ی "حقوق و مزایا"ی این مدير عامل لایق و کوشا شود.

 

 

 

 

دکتر نوید خالدی

7/1/97

 

 

 

 

 

 

 

 

رونوشت:

-مدیر عامل ایران‌ایر‌تور